ارز¬یابی میزان انتقال مجدد ذخایر ساقه به دانه با استفاده از خشکاننده¬های شیمیایی و ارتباط آن با تبادلات گازی در ژنوتیپ¬های گندم، جو و تریتیکاله

به­منظور درک بهتر خصوصیات فیزیولوژیک مرتبط با مقاومت به خشکی شامل مقاومت به خشکاننده­های شیمیایی و روند فتوسنتز جاری تحت شرایط تنش رطوبتی در تریتیکاله و مقایسه آن با سایر غلات دانه ریز این آزمایش طی سال زراعی 89-1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گریزه سنندج انجام شد. اثر سه رژیم رطوبتی شامل آبیاری در پتانسیل رطوبتی خاک 3- بار(شاهد)، آبیاری در پتانسیل رطوبتی 10- بار و بدون آبیاری همراه با هشت ژنوتیپ غلات شامل چهار لاین تریتیکاله، سه رقم گندم آبی و یک رقم جو در یک طرح بلوک­های کامل تصادفی با آرایش کرت­های خرد شده، بررسی شد. به­منظور ارزیابی ثبات وزن دانه تحت تنش، با استفاده از کلرات سدیم 1 درصد کلروفیل در کرت‌های شاهد در 10 روز بعد از گلدهی تخریب و فتوسنتز جاری متوقف شد. نتایج نشان داد که کلرات سدیم موجب کاهش شدید وزن دانه­ها و انتقال بیشتر ذخایر ساقه به دانه به ترتیب به میزان 51 و 75 درصد نسبت به تیمار شاهد شد. در بین غلات دانه‌ریز تریتیکاله دارای کمترین میزان کاهش در وزن دانه بود. با کاهش تبادلات گازی مانند سرعت فتوسنتز در شرایط تنش، انتقال مجدد ذخایر اندام‌های رویشی افزایش یافت. این روند در تریتیکاله نمود بیشتری داشت. همچنین در شرایط تنش هر دو عامل روزنه­ای و غیر روزنه­ای نقش مهمی در محدودیت فتوسنتزی ایفا کردند